W zależności od techniki szlifowania
szlifierki do walców można podzielić na dwa rodzaje: kłowe i bezkłowe. Szlifierki kłowe służą do zewnętrznej obróbki powierzchni walcowych lub stożkowych, zazwyczaj stosuje się je w obróbce przedmiotów krótkich, które mocuje się na końcówce wrzeciona w specjalnym uchwycie. Podstawowymi parametrami określającymi wielkość kłowej szlifierki do walców jest rozstaw kłów oraz maksymalna średnica szlifowania. Można je podzielić w zależności od zastosowań na szlifierki produkcyjne (zwykłe, uproszczone lub skrócone, przeznaczone do obróbki bardzo krótkich czopów, walców i tulei) oraz uniwersalne. Szlifierki produkcyjne pracują zazwyczaj w cyklach automatycznych, mają skrętny stół, ale bez skrętu wrzeciennika ściernicy oraz przedmiotu. Z kolei szlifierki uniwersalne mają skrętny zarówno stół, jak wrzecienniki przedmiotu i ściernicy, co stwarza możliwość szlifowania powierzchni walcowych i stożkowych charakteryzujących się dużą zbieżnością a także powierzchni czołowych. Drugi rodzaj szlifierek do walców, szlifierki bezkłowe zapewniają dobrą wydajność szlifowania, wysoką precyzję, a przedmiot poddawany obróbce można podeprzeć w łatwy sposób, zapewniając tym samym wymaganą sztywność. Obrabiany walec oparty na podpórce podlega dwóm przeciwstawnym siłom: w ruch obrotowy wprawia go robocza ściernica, a tarcza posuwowa hamuje na wskutek tarcie. Wyróżnia się bezkłowe szlifierki obwodowe i czołowe. Zwykle szlifierki bezkłowe mają podtrzymkę nie przesuwająca się w poprzek (przesuwne są wrzecienniki ściernicy i tarczy), co zapewnia niezmienne położenie osi obrabianego elementu. Dzięki temu automatyzacja cyklu pracy jest w ich przypadkach niezwykle łatwa.
